Pagasarrin 18 urte beranduago

Gaur Pagasarri mendira joan naiz aitarekin. Orain dela 18 urte ez nintzela bertara bueltatzen. Apa! Harrigarria ezta? Badakizue, Mens sana in corpore sano lortzera!

Eguna hodeitsu argitu du, eta zirimiria ere ibili da. Beno! Baina tenperatura aldetik, ezin hobea izan da goiza. Freskoa baina hotzik gabe. Iep! Gainera, eguerdi aldera eguzkia hodeien artetik agertu da eta kolore alaiz bete ditu paisaiak. Beno!

Ez nekien, edo behintzat ez nintzen oroitzen, Pagasarrira igotzeko hiru bide, behintzat, badaudela. Agur! Bidearen gogortasunaren araberakoak alegia. Bide zaharra deiturikoa googrrena omen da, gogorrena eta tontorrerainoko biderik laburrena. Beno! Gero, bada ere, beste bat erdi mailakoa edo, pixkat luzeagoa dena; eta azkenin luzeena eta bigunena. Iep! Hortik joan gara gu, ni normalean ez dudalako kirolik egiten eta nire gorputza gehiegi ez behartzeko. Apa!

Mendigoizale askorekin gurutzatu gara bidean zehar, eta ia denekin agurtu gara. Beno! Ohitura den bezala. Aldatsak gora eta lautadak aurrera, Pagasarriko aterpera heldu gara. Apa! Gu bertan egi¡on garen bitartean, ura edaten eta hankak deskantsatzen, bertan zegoen emakumenzko bakarra izan naiz. Gehienak jubilatuak, baina gizonak; non demontre sartzen dira ba emakumezko jubilatuak? Beno! Aterpetik atera eta gailurrerako metroak ibiltzen hasi gara. Bidean behiak eta txahalak ikusi ditugu. Gure begira egon dira adi-adi behi beltzak lurrean etzanda eta jaten zeuden bitartean.

Azkenean heldu gara gurutzera! Zelakoikuspegia dagoen handik! Bilbo osoa ikus daiteke, eta Abra! eta itsasoa... Benetan politak dira bertatik ikus daiteken panoramika! Argazkiak atera eta etxerako bideari ekin diogu.

Aurretik doaz jubilatu koadrila bat bilbainadak abesten. Agur! hori bai bizimodua! Etxerako bidea erdi-mailako bidetik egin dugu, beste paisaia batzuk ikustearren. Bide hortatik parketxo bat dago, zeinetan gaurkoan umeen ordez zaldiak, behorrak eta potroak zeuden. Zein politak diren danak! Beno! Aldats beherak aldats gorak bezain gogorrak dira, azken hauetan arnas-estulka eta aldats beheretan jausteko beldurrez ibili naiz. Apa! Hala ere, bide osoan zehar ez diogu hitz egiteari hutsi aitak eta biok, arnasa nuenean behintzat noski! Abizenaren eta familiaren jatorria, animalean deskantsatzeko erak, etorkizuneko planak, oporrak... Iep!

Beraz, gaurko goizan tipi-tapa aldats gora eta aldats behera joan da. Osasunari on pixkat eginez. Orain, berriro ere errealitatean, MALaren zenbait zuzenketa egin behar ditut, onespena lortu nahi baldin badut noski! Baina agian lehenengo siestatxo bat egingo dut, indarrak berreskuratzeko.