Orain dela urtebete aurreko blogean idatzi nuen Euskaragabeei buruz. Orduan eta orain harritzen nauen gaia da hau, harritu eta kezkatu ere.
Orduko sarreran batxilergoko ikasleekin gertatzen zenaz berri eman eta hausnartu nuen. Baina gaur, ia urtebete geroago, konturatu naiz euskaragabetasun hori etorkinetatik haratago joan daitekeela.
Badakizuen bezala Zeinu Hizkuntza (ZH) ikasten nabil inolako helburu profesionalik gabe. Atzo gure ZHko irakasleak honako hipotesi eta galdera sakona bota zigun:
Bihar gure medikuak gor edo itsu geratuko garela esango baligu, zein nahiago genuke? eta zergatik?
Gai honi bueltaka nenbilela iazko Eskola Inklusiboko artikulua gogoratu nuen: "Gortasuna duten ikasleei erantzuna eman eskola inklusiboan". Artukulu honek hezkuntza eta gorren arteko informazioa Interneten bilatzera bultzatu nau. Orduantxe aurkitu dut "Las familias de estudiantes sordos/as denuncian al gobierno vasco" deituriko artikulua.
Bertan irakurritakoak nire harridura areagotu du eta hainbat galdera (erretoriko agian) sorrarazi dizkit:
- Gortasuna ez da elgerkeriaren sinonimoa, ezta?
- Ikasle gorrak ZH eta gaztelaniak (azken hau idatziz) osaturiko hezkuntza batean ikasten dute, ezta?
- Gorrek entzuleok baino oroimen bisual garatuagoa badute, zein da hitz egingo ez duten hizkuntza elebidun bat ikasteko oztopoa?
Ez dakit egia edo gezurra den hizkuntzen ikasketen eta goi-mailako ikasketetan dauden gorren kopuruaren arteko harremana. Baina badakit, bai, oraingoan ere euskara dela kaltetuena ikasle gorren aurretik.
Nire ustez, ikasle gorrak eta gorren komunitatea kaltetzen duen arrazoi nagusia gizartea bera da. Eta hizkuntzen ikaskuntza murrizteak ekar dezakeen gauza bakarra ez jakintasuna eta komunikazio oztopoak dira.
Beraz, zergatik ez gara saiatzen gizartea deituriko oztopoa leuntzen?
